DOOS

De ovale doos, vermoedelijk gebruikt als toiletdoos, is versierd met drijfwerk in de zogeheten bloemstijl, al is de uitwerking daarvan niet exemplarisch. De nadruk ligt niet op bolgewassen en ook de symmetrie van de florale versiering is minder gangbaar: de linker- en rechterhelft van het losse deksel zijn gespiegeld. Dat laatste lijnt met de initialen die zijn weergegeven op een verhoogd ovaal in het midden: een spiegelmonogram IM of JM op een geruwde grond. Langs de dekselrand zijn lopende knorren aangebracht. Ook de bladranken op de wand tonen een zekere symmetrie. Zij ontspringen aan een op een lange zijde (wat excentrisch) geplaatst acanthusbladornament, dat fungeert als spiegellijn.[1] De bloemen aan weerszijden verschillen echter. Aan de boven- en onderzijde is de wand versierd met golflijntjes tussen profielrandjes. Met uitzondering van het ovaal met het monogram en de onderzijde zijn de gehele doos en het deksel verguld, óók de binnenzijde ervan. Het meesterteken ‘kanon’, wel geïnterpreteerd als een ‘stok met drie kogels’, werd nog niet toegeschreven.[2] Ofschoon weinig consequent doorgevoerd biedt de symmetrie van de doos een schril contrast met toiletdozen in een uitgesproken bloemstijl als het hier afgebeelde Rotterdamse exemplaar, nu in de collectie van het Rijksmuseum in Amsterdam (hieronder). Deze doos, vroeger toegeschreven aan Cornelis de Haan, nu aan Gerardus Vinck, is vrijwel even groot, maar met een gewicht van 293,5 gr ruim een ons lichter.[3]