KRAANTJESKAN

De balustervormige kan met vier ribben rust op vier poten, heeft één kraan, één oor en een los deksel. In het model is het uitgangspunt – een schenkkan – nog goed te herkennen. De uit twee voluten opgebouwde, gebogen poten zijn aan de uiteinden, met name bij de aanzet, uitgewerkt als plastische rocailles en rusten op zwarte, houten klossen. De vlakken tussen de ribben zijn elk gesierd met twee gedreven rocailles, opgebouwd uit bloem- en bladranken, voluten en schuimkammen. Al deze decoraties zijn verschillend; twee van deze rococo-ornamenten herbergen bovendien een vogel. De tuit van de kraan kreeg de vorm van een stengel met gebladerte als aanzet, maar is halverwege onderbroken door een kubus waarin de losse draaiknop (haan) past, bekroond door een opengewerkte rocaille. De rand van het bovenste, verbrede deel van de kan is weer versierd met een rondom voerende schuimkam en met voluten. Het C-vormige oor van zwart hout krult aan de uiteinden en is bovenop voorzien van een gesneden bladornament. Het is met zilveren verbindingsstukken aan de kan bevestigd. Het deksel toont een asymmetrische golf, vergelijkbaar die op deksels van contemporaine melkkannen, bijvoorbeeld een exemplaar in de MMS-collectie (Martinus van Stapele, Den Haag, 1768). Het deksel, versierd met een bloem- en fruitguirlande, wordt bekroond door een asymmetrische knop van zwart hout. Alle gedreven rocailles op het lichaam zijn hard en grof uitgewerkt en in de 19de eeuw als exponent van het historisme toegevoegd. De bloemen en bladeren ogen niet contemporain, het weergegeven golflijntje is zelfs karakteristiek voor de periode rond 1700.