MELKKAN

Van oorsprong is sprake van een gladde, balustervormige melkkan, met als enige versiering de afgevlakte hoeken met gedreven ribben boven de vier pootjes. In de 19de eeuw is dit doorsnee 18de-eeuwse model ‘opgewaardeerd’: in onbeholpen drijfwerk werden asymmetrisch bloemwerk en voluutranken toegevoegd, tevens zijn op drie zijden plastische faunenmaskers gesoldeerd. Het oor werd vervangen door een slang met vrouwenborsten. De vier pootjes bleven, maar lijken nu op bladvormige klossen te rusten, bij Engels en Iers rococozilver bekend als ‘escalop shell or palmette feet’.[1] Een dergelijke masker, van oudsher op deze plaats een renaissance­ornament, werd ten tijde van het historisme vaak toegepast op kannen, met name in Friesland. Een zilversmid als Alle de Haas (1849-1923) vervaardigde ze in tal van maten.[2] Een vergelijkbaar slangenoor – zonder de pronte borsten – werd door de Amsterdammer Theodorus Gerardus Bentvelt (1782-1853) toegepast.[3]